Mevlevîlerce, Âlem-i Ervâh’a göçüp sırlanarak Rablerine kavuşanlara “susmuş” manasına gelen “hâmûş”, defnedildikleri mekâna da “suskunlar/susmuşlar” yeri mânâsında “hâmûşân” tabiri kullanılır. Hz. Mevlânâ’nın türbesinin yanında yer kalmayınca vefât eden mevlevîler güney tarafta bulunan hâmûşâna defnedilir.
Hâmûşân (mezarlık) 1928-32 yılları arasında müze depoları yapılmak için kaldırılır. Müze envanterine kayıtlı olan mezar taşları son yıllarda sergilenmeye başlanır. Mezar taşlarının bulunduğu bahçede kudretli kaside şâiri ve Hz. Mevlânâ âşıkı Nefî ile Hz. Mevlânâ’dan derinden etkilenen Pâkistan’ın millî şâiri Muhammed İkbâl için yaptırılmış olan Makam Mezarları bulunmaktadır.
Erkek Mevlevîlerin mezar taşlarının başlıklarında genelde sikke, hanım Mevlevîlerin mezar taşlarının alınlıklarında peygamberimizi sembolize eden gül demetleri kullanılmıştır. Mezar taşlarındaki sikkelerin destarlannın biçimleri, vefat eden kişinin tarikat içerisindeki yeri ve görevi hakkında bir fikir verir. Mezar taşlarında bulunan yazılar genellikle “Hû, Yâ Hu, Hüve’l-Bâkî” hitapları ile başlamaktadır.