Mevlânâ son demlerinde iken, dostu Sırâceddin-i Tatarî’yi yanma çağırarak, kendisine şu duayı öğretmiş ve sıkıntılı
zamanlarında okumasını tavsiye etmiştir:
“Yâ Rabbî.
Bana, ne senin zikrini unutturacak, sana şevkimi söndürecek, seni teşbih ederken duyduğum lezzeti kesecek bir hastalık; ne de beni azdıracak, şer ve kötülüğümü arttıracak bir sıhhat ver.Ey merhamet edenlerin merhametlisi! Merhametinle bu duâmı kabul et.”
