Mevlânâ, dostlarına ve aile efradına, bu dünyadan göçeceğine üzülmemelerini söylüyordu; fakat onlar, bedenen de olsa, bu
ayrılığı kabullenemiyorlar, ağlayıp inliyorlardı.
Mevlânâ’nın hanımı, Mevlânâ’ya hitaben:
“Ey âlemin nuru:, ey âdemin canı. Bizi bırakıp nereye gideceksin?” diyerek ağlıyor ve ilâve ediyordu:
">